From Drug Addict to Fulltime Adventurer

Tom Boerman (36) was ooit verslaafd, depressief en suïcidaal. Nu is Tom full-time avonturier en bekend via zijn website, iwalkaroundtheworld.com. Op 8 mei 2021 begon hij een inspirerend avontuur, namelijk het bewandelen van alle zeven continenten ter wereld. Zijn verhaal toont de kracht van persoonlijke transformatie. Lees hieronder snel meer!

‘From being a drug addict to Freedom’ staat op je Instagram profiel, kun je daar wat meer over vertellen?

“Ja, bij mij ging het leven wat anders dan verwacht. Het ontbrak mij vanaf jongs af aan, aan zelfliefde en zelfacceptatie. En als deze twee ontbreken, dan ga je dat proberen op te vullen met andere dingen. En als je niet voor jezelf kunt zorgen, kun je ook niet voor een ander zorgen. Dat leidde bij mij tot verslaving, depressie en suïcidaliteit. Ik was één van de vele jongeren, die zich niet gezien of gehoord voelden.”

Hoe ben je van deze weg afgekomen?

“Ik moest terug naar de kern van ons, van mijn bestaan. Wat ik echt heb ontdekt, is dat mensen pas in beweging komen als de noodzaak groot genoeg is waardoor je wel uit je comfortzone moet. Ik had ook echt geen andere keus en daarom heb ik specialisten opgezocht. De juiste antwoorden kon ik zelf namelijk niet vinden. Dat heb ik trouwens helemaal niet als een zware periode ervaren. Mijn jaar in de afkickkliniek was één van de beste momenten in mijn leven. Zeker in mijn geval, want wanneer je in een verslaving terechtkomt, werkt dat destructief en dat leidt uiteindelijk tot de dood. Zowel financieel, sociaal en op alle andere mogelijke manieren ga je eraan ten onder. Je moet je leven helemaal opnieuw inrichten. Ik dacht alleen maar: “als ik dan nog niet gelukkig ben, maak ik er een einde aan.”

“Als je wilt veranderen, moet je ook je hele sociale omgeving veranderen. Dat heeft een behoorlijk grote impact op mij gemaakt omdat je afscheid moet nemen van de mensen die het dichtst bij je staan. Op mijn 31ste ben ik begonnen op deze nieuwe weg en ik ben nu al vijf jaar bezig om te doen wat op mijn bucketlist staat. Daar kwam onder andere het idee vandaan om iets compleets gestoords te doen, iets wat nog nooit iemand had gedaan. Daaruit is iwalkaroundtheworld.com uit ontstaan. Ik hield toen al van reizen en avonturen beleven.”

Waar komt jouw enorme drive vandaan?

“Al vroeg, op mijn 21ste, ben ik begonnen met ondernemen. Ik merkte dat ik moeite had met autoriteit. Het idee om de wereld rond te lopen is echt niet uit de lucht gevallen. Er gingen heel veel realisatie momenten aan vooraf. Wat mij in die periode vooral is bijgebleven is dat er mensen op een sterfbed in Canada lagen die vertelden dat ze spijt hadden van de dingen die ze niet hadden gedaan. Ze vertelden dat ze niet genoeg tijd hadden besteed aan hun partner, aan hun kinderen, aan zichzelf en dingen die ze daadwerkelijk leuk vonden om te doen. Maar ook dat ze te veel tijd hadden besteed aan sociaal deugen, denk aan materialisme, status en macht. Daarom zeg ik nu altijd: Als je doet wat 99% van de mensen doen, dan eindig je als die 99% van die mensen. En als je doet wat je deed, dan krijg je wat je altijd kreeg. Dat betekent dat je het op een andere manier moet doen. Welke keuze je ook maakt, denk altijd bij iedere keuze, wat doet een ander? Dat klinkt misschien gek, maar dat is de makkelijkste manier om een keuze te maken. Kies iets wat er op lijkt maar doe iets wat niet precies hetzelfde is of juist het tegenovergestelde. Doe niet wat de meeste mensen doen, wees uniek.”

“Ik heb gesprekken gehad met vrienden rond mijn dertigste en daarvoor. Wat opviel tijdens een weekend weg was dat iedereen de keuze had gemaakt om in een groter huis te wonen, een tweede auto aan te schaffen en/of ook een boot te kopen. Niemand had de keuze gemaakt om een halve of een hele dag minder te gaan werken, meer tijd te besteden aan hun partner, aan hun kinderen, aan zichzelf of aan hun vrienden. Bizar toch? Zeker jongeren die zien een leven op social media voorbijkomen dat tot de verbeelding spreekt, maar die verbeelding is leeg. We verliezen daarmee volledig de mind-muscle-connectie. Het is namelijk niet onze ware identiteit.” 

“Stel je maar eens voor dat je in de winter in een koude auto stapt en de verwarming valt uit… op dat moment is er niks meer om over na te denken. Het enige waar je mee bezig bent is om de kou te overwinnen. En dat hoef je niet a la de Wim Hof methode te accepteren. Het feit dat we dan compleet in het moment zijn, is een cadeautje. Je lichaam is bezig om comfortabel te worden en daar heb je jouw geest gewoon bij nodig. Net als dat je ‘sochtends wakker wordt. De eerste 2 seconden hoor je niks en daarna? Dan hoor je weer stemmetjes. Maar als je vaker de mind-muscle-connectie aangaat, dan worden die stemmen stiller. Die stemmen zijn namelijk niet je identiteit. Dat is dat ene doen wat je graag wil doen, tijd besteden aan diegenen die belangrijk voor je zijn. Dan zul je zien dat die stem heel vaak stopt. Als we dat niet doen, zijn we alleen maar bezig met het verkrijgen van meer. Die gedachtestroom put ons uit en maakt ons niet gelukkig. Dat heb ik mij gerealiseerd. Neem dus genoegen met minder en zorg dat je geen verwachtingen hebt want dan creëer je ook geen teleurstellingen.” 

“Vanuit dat gedachtegoed ben ik gaan lopen. Samen met het idee om mensen te inspireren. Want als ik het kan, kan jij het ook. Je bent uniek en je wordt 100% gezien. Denk maar eens aan die zonderling in de klas van vroeger.. die ben je vast niet vergeten?”

Hoeveel wandel je eigenlijk op een dag? 

“Ik zeg altijd: ik loop 8 uur, rust 8 uur en ik slaap 8 uur. Maar dat lukt natuurlijk niet altijd want de wereld is niet overal vlak of begaanbaar. Soms werk ik 4 uur en dan is er weinig vrije tijd. In dat kleine beetje vrije tijd ben ik bezig met mensen te entertainen. De realiteit van ‘backpacken’ is niet altijd zo rooskleurig. Je moet ook wel echt je best doen om vrienden onderweg te maken en onderweg verdwijnen er ook weleens mensen uit je leven. Maar ook dat je bankrekening snel leeg loopt en dat zorgt ervoor dat je ook echt wel over dingen moet nadenken.” 

“Zo heb ik tijdens het wandelen uren de tijd gehad om te denken, maar ook momenten gehad waarbij er niks meer is om over na te denken. In eerste instantie wordt je gek, ga je malen en alles verwerken uit je jeugd, uit je volwassene tijd en dat is heel pijnlijk. Eigenlijk ontlopen we die gedachten altijd. Want als we in een vervelende situatie terechtkomen pakken we een biertje, kijken we Netflix, bellen we een vriend of komen we terecht in bijvoorbeeld verslaving. Dat lost het probleem echt niet op. Je kunt allerlei dure coaches inhuren, webinars volgen etc. maar eigenlijk kun je al een hoop zelf oplossen door te gaan denken. Alleen hebben we nooit ruimte om te denken! ‘sochtends vroeg tot ‘savonds laat vullen we de dag met zoveel mogelijk om maar niet te hoeven denken. Er zijn zelfs experimenten gedaan met mensen die de hele dag in een ruimte zaten. Ze wilde er heel snel uit omdat ze alleen maar gingen nadenken en dat konden ze niet aan. Het duurt heel lang voordat je door al die gedachten heen bent en ze je niet meer knettergek maken. We ervaren als mens namelijk nooit of weinig stilte. Daarom wilde ik ook op reis. Ik wilde mijn gedachten op een andere manier invulling geven. Want als je maar lang genoeg loopt, heb je geen andere keuze om er doorheen te gaan. Het lost heel veel voor je op.”

Wat heeft deze manier van leven jou tot nu toe gebracht?

“Mooie vraag! Ik denk dat het mij gebracht heeft, dat ik denk dat ik weet wie ik ben en daardoor keuzes kan maken die echt bij mij passen. En als je weet wie je bent, dan kun je ook doen wat je daadwerkelijk diep van binnen wilt. Ik ben in staat om keuzes te maken op gevoel in plaats van denken. Vaak hebben we wel een onderbuikgevoel maar er zijn zoveel randvoorwaarden waardoor we de stap niet durven of hoeven te nemen. We weten allang wat we moeten doen. Alleen willen we die stem simpelweg niet horen en proberen we het rationeel op te lossen. Mijn advies? Volg gewoon je gevoel. Heel veel mensen zeggen altijd: ‘ik ga er nog even over nadenken’, ik zeg nu ‘ik ga er even over voelen’. Realiseer je wel dat sommige gevoelens ontstaan uit angst, dus het is niet erg om ook wat na te denken. En vraag nooit je ouders om advies! Het is namelijk de makkelijkste manier om je ouders of omgeving om advies te vragen. Maar geeft de gemiddelde ouder het advies om te gaan backpacken in Nicaragua? Nee! Ga voelen wat bij je past.”

Hoe ziet je reis er verder nog uit?

“Voor mij is dit in principe geen levensproject maar misschien ook wel. Het ligt er maar net aan hoe oud ik word. Ik heb het altijd van twee kanten gezien. Aan de ene kant is er de media die vraagt wat ik ga doen, dat zijn zeven continenten in vijf jaar. Zelf zit ik te denken om vier maanden per jaar op reis te zijn, dan kan dat nog wel betekenen dat ik bijvoorbeeld een jaar oversla. Ik probeer gewoon al die lijntjes in te kleuren over heel de wereld. Het is echt een machtig mooi project dat mij in staat stelt om meer te zien van de wereld en andere culturen. Ik heb zelf absoluut geen tijdlijn in gedachte, ik volg gewoon mijn gevoel.” 

“Ik ben nu in Nederland omdat alles in mij terug wilde naar ‘society’. Hoewel ik het heel erg moeilijk vind om daaraan te wennen, is het wel het gene wat op dit moment het beste voor mij is. Je kunt niet constant reizen want dan raak je verzadigd en bij verzadiging is het leven altijd een 8. Mijn comfortniveau lag op een gegeven moment zo laag en dat vreet je echt helemaal op. Ik ben nu in Nederland en in 2024 verwacht ik weer verder te lopen. Tot die tijd ben ik aan het ondernemen en bied ik meer en meer reizen aan, voornamelijk exclusieve reizen zoals Nepal, Himalaya en Alaska. Eigenlijk zijn het de extremere gebieden waar ik mensen -vanuit een comfortabele setting- mee wil nemen op avontuur. Maar nu wil ik even een normaal leven leiden en tijd doorbrengen met mijn vriendin.”

“ Gek genoeg voel ik me overal wel thuis. Alleen het minste in mijn eigen regio waar ik ben opgegroeid. Enerzijds ben ik gelukkig en anderzijds voel ik me ‘lost’. Ik ben een high sensation seeker en heb die intensiteit nodig om te leven maar dat put je ook uit. Ik heb twee jaar fulltime gelopen en heb nu deze comfort nodig. Fysiek en mentaal is het intens, zeker geen fairytale.”

Welk moment onderweg, is je het meest bijgebleven? En wat heb je gemist?

“Ik heb de pot mayonaise het meest gemist, haha. Je mist in eerste instantie niet je vrienden of familie maar wel gewoon je basisbehoeften en veiligheid. Sociale interactie is mij het meest bijgebleven. Het heeft mij gewoon verbaasd hoe ongelooflijk gastvrij de wereld op sommige plekken is. Er zijn zoveel onbekenden die je in huis halen, je rondleiden en alles voor je over hebben. Er heeft iemand ook een keer 3,5 uur gereden om mij ergens op te halen omdat waar ik was, niet veilig was. En in Nederland vragen we allemaal om een Tikkie…”

“Ik heb me gerealiseerd dat de mensheid niet stuk is. We hebben samen een ongelooflijk potentieel. We hebben alleen niet geleerd hoe het te benutten. Die oplossing schuilt absoluut niet in oneindige familieopstellingen, yoga en meditatie. Wij gebruiken dat namelijk niet als onderdeel van ons leven maar om onze mind te stillen. Ik geloof dat dit de verkeerde insteek is. De daadwerkelijke oplossing ligt in de uitvoering van wat je voelt. En dat is moeilijk. Dat betekent dat je rigoureuze keuzes moet gaan maken en naar je onderbuik gevoel moet luisteren, hoe vervelend dat soms ook is.”

Tot slot, wat wil je meegeven aan jongeren die op zoek zijn naar hun eigen manier van leven?

“Als je het gevoel hebt dat je anders bent, is dat het grootste compliment dat je jezelf ooit hebt kunnen geven. Want dat betekent dat je al bezig bent met iets waar de meeste mensen pas mee beginnen als ze 40 of 50 jaar oud worden. Zorg dat je een omgeving om je heen verzamelt die ook anders is. Het is namelijk zo ontzettend oké om anders te zijn. Niet voor niets waren de meest succesvolle mensen, vroeger de buitenbeentjes op school.”

Check het Instagram kanaal van Tom hier!